Ana manuk cangak diundang mangan ing kuwuk kang ambeg julig, bareng teka, banjur padha tata lungguh, rampadane nuli diwetokake, arupa jangan diwadhahi piring ceper. Ama pitik ambeg julig celathu : “ Ki sanak, teka dika mriki banget andadekake bungah kula, mugi dika trima becik. Daweg dika didhokoh, kaya yen onten ing omah dika dhewe, daweg ta kula wiwiti, awit luwe kula banget. “
Kuwuk nuli sengkut ing pamangane , dhayohe sarehning cucuke lancip, mung bisa mung bisa necep – necep bae, ananging tansah ngatokake sumehing ulat, sarta aweh panarima marang kuwuk saking panyuba – nyubane. Bareng arep mulih kalair karepe, genti angundang mangan marang kuwuk ing omahe, kuwuk saguh anekani.
Bareng tutug ing dina patembayane, kuwuk teka, ditemoni kalawan ulat manis. Ananging ing nalika padha lekas arep mangan, kuwuk muring – muring. Sebab dening apa muring – muring, apa ta rampadane ora kapanujon ing karepe. Satemene daginge enak, sarta dirajang , ananging emane diwadhahi guci, gulune dawa lan ciyut, cangak celathu : “Daweg ta ki sanak kula wiwiti, di dhokoh oleh dika mangan. “ Kuwuk anggereng sarta angesah, banget isin lan muring – muringe, ora antara suwe ambolos.
Eliding dongeng mangkene : sing sapa dhemen angerang – erang uwong, iku ,kerep nemu wewalesing pangerang – erang.
Dipethik saka : Layang Sato Kewan, CF Winters
Tegese tembung :
julig = pinter tumrap nindakake piala
rampadan = piring kang wis tinatanan ing lelawuhan
ngrampad = nata lelawuhan ing piring lsp.
ama = 1. sarupane kang agawe rusake tanduran 2. lelarane tanduran.
daweg = ayo, enya, mara
dhokoh = 1. akeh sarta katon enak anggonae mangan 2. sengkut tanpa wigah – wigih anggone tumandang (tembung entar)
dhokoh = 1. akeh sarta katon enak anggonae mangan 2. sengkut tanpa wigah – wigih anggone tumandang (tembung entar)
sengkut = kalawan rerikatan sarta mempeng
necep = nesep, nucup
panyuba – nyubane = pakurmatane.
patembayan = semayan
guci = bangsane gendul sing digawe saka lempung
angesah = angresula, sambat
